czelnia Paryska by³a tzw. korporacj± mistrzów, co znaczy tyle, ¿e to raczej mistrzowie - nie scholarzy - wybierali w³adzê uczelni, tworzyli prawa, zarz±dzali maj±tkiem, opracowywali metody nauczania i decydowali o tym, czego uczono. niwersytet w Bolonii natomiast by³ tzw. korporacj± scholarów, uczy³a siê tam g³ównie m³odzie¿ z zamo¿nych rodzin, które p³aci³y za studia. Student zatem mia³ du¿y wp³yw na wszystkie te decyzje, które w Pary¿u nale¿a³y do mistrzów. Taki sposób finansowania czyni³ nauczanie w Bolonii bardziej niezale¿nym od wp³ywów ze strony ko¶cio³a. Rozwija³a siê tutaj nie tyle teologia co nauki prawne, g³ównie za¶ prawo rzymskie.
Europie ¦rodkowej pierwszym Uniwersytetem by³ Uniwersytet Praski,
który powsta³ w roku 1348. Jego istnienie mia³o okazaæ siê bardzo
wa¿ne dla Akademii Krakowskiej. tudium Generale w Krakowie powo³ano 12 maja 1364 za spraw± starañ Kazimierza Wielkiego. Nowo powsta³a Akademia Krakowska nie posiada³a wydzia³u teologii i by³a wzorowana na uczelniach w³oskich a zatem to raczej scholarzy ni¿ mistrzowie sprawowali w³adzê. Podobnie jak na uniwersytetach w³oskich w Krakowie podstawowym przedmiotem zainteresowania mia³y byæ nauki prawne. Chêæ stworzenia wysoko wykwalifikowanej kadry administracyjnej by³a zreszt± jednym z g³ównych powodów powo³ania Akademii. Uczelnia nie zdo³a³a jednak spe³niæ pok³adanych w niej nadziei, w roku 1370 podupad³a a ¶rodowisko naukowe przenios³o siê na inne uczelnie - w wiêkszo¶ci do Pragi. ³a¶ciwe
losy Uniwersytetu Jagielloñskiego rozpoczynaj± siê
z chwil± odnowienia uczelni w roku 14002.
Wielki w tym udzia³ mia³a królowa Jadwiga oraz W³adys³aw Jagie³³o,
za¶ pierwszym rektorem zosta³ Stanis³aw ze Skarbimierza. Uniwersytet
powo³any w 1400 ró¿ni³ siê od tego z 1364. Po pierwsze by³a to
uczelnia "pe³na" - z czterema wydzia³ami, w tym z teologi±,
która wówczas by³a uwa¿ana za królow± nauk. Odnowiona Akademia
Krakowska oparta by³a na wzorcach paryskich (inaczej ni¿ powo³ana
w 1364) a wiêc to mistrzowie kszta³towali ¿ycie uczelni. Wydzia³
teologii i paryski charakter uniwersytetu bardzo pasowa³y do celów,
jakie stawiano przed Akademi± Krakowsk±. Powo³ana ona by³a bowiem
- jak czytamy w tek¶cie odnowienia Studium Powszechnego - m.in.
po to: [...] aby mieszkañców i poddanych ziem naszych litewskich, tych zw³aszcza, którzy w zastarza³ym pozostaj±c b³êdzie ciemno¶ci, byli naszymi towarzyszami, a których przyjêciem wiary katolickiej do ³ona ¦wiêtej Matki Ko¶cio³a przywiedli¶my z woli Tego, który niebiañskimi i ziemskimi rzeczami rozporz±dza i w³ada, przyzwyczajeniem, praktyk± i poznaniem uczynków nabo¿nych, bez których wiara sama jest pró¿na na synów ¶wiat³a nawróciæ z pomoc± i wspó³dzia³aniem tych, których umys³y m±dro¶ci i nauki pe³no¶æ ozdobi³a, to jest ludzi w podstawach i tajnikach pisma bieg³ych, których rad± tak¿e tron królewski siê umacnia, a cnotliwymi ich czynami Rzeczpospolita stale w zdrowie i si³y wzrasta. awrócenie Litwy by³o wiêc jedn± z wa¿niejszych motywacji odnowienia Akademii Krakowskiej. Jednocze¶nie w owym czasie narasta³ konflikt polsko - krzy¿acki. Po³±czenie Polski z Litw± by³o dla zakonu niewygodne. W swoich pocz±tkowych latach Akademia Krakowska sta³a siê miejscem intelektualnego fermentu zwi±zanego z tym sporem. Chodzi³o o krzy¿ack± doktrynê prawn± Henryka z Suzy, w my¶l której innowiercy stoj± poza prawem. Doktryna ta pozwala³a zadekretowaæ wojny krzy¿ackie jako "wojny sprawiedliwe". Dla Polaków sytuacja tego typu by³a nie do przyjêcia. Polemikê z krzy¿ackim rozumieniem wojny sprawiedliwej podjêli prawnicy krakowscy, na czele z pierwszym rektorem UJ Stanis³awem ze Skarbimierza oraz z Paw³em W³odkowicem. Osi±gniêcia "krakowskiej szko³y prawnej" sta³y siê gleb±, na której wyros³a polska doktryna tolerancji religijnej. Dziêki niej - kiedy w XVI wieku Europa by³a aren± religijnych walk - Polska sta³a siê oaz± religijnej tolerancji w wyniku czego nap³ywali tutaj licznie prze¶ladowani w Europie innowiercy. o odnowieniu Akademia Krakowska niemal od razu sta³a siê silnym o¶rodkiem naukowym o du¿ym zasiêgu oddzia³ywania. Szczê¶liwe dla Uczelni okaza³y siê problemy na Uniwersytecie Praskim zwi±zane z napiêt± sytuacj± wynikaj±c± z dzia³alno¶ci Husa i sporów miêdzy nacj± niemieck± i czesk±. Kiedy przebywanie w Pradze sta³o siê niebezpieczne, wielu uczonych i studentów z Pragi przyby³o do Krakowa. Wymieniæ w tym miejscu mo¿na chocia¿by: Hieronima z Pragi, Jana Szczekne, Jana Isnera, Miko³aja z Gorzkowa, Bart³omieja z Jas³a i wielu, wielu innych. To w³a¶nie przybysze z Pragi zbudowali w du¿ej mierze potêgê Akademii Krakowskiej w pierwszym jej okresie. Presti¿ uczelni wzrasta³ przez ca³y XV wiek. Wiek XVI przyniós³ upadek poziomu nauczania i stopniow± marginalizacjê UJ. << WSTECZ * GÓRA STRONY * DALEJ >> [1] Z. Kuksewicz, Zarys filozofii ¶redniowiecznej, Warszawa 1986, s.191.[2] Nazwa Uniwersytet Jagielloñski nie by³a w XV w. u¿ywana - jest to nazwa pó¼niejsza. Kiedy mówimy o pocz±tkach krakowskiej uczelni, powinni¶my okre¶laæ j± np. jako "Studium Generale" albo "Akademia Krakowska". Pomimo tego pozwalam sobie niekiedy na u¿ywanie nazwy "Uniwersytet Jagielloñski" lub skrótu "UJ", dlatego, ¿e jest to wygodne uproszczenie, które posiada dodatkowo tak± zaletê, ¿e nazwa jest ³atwo identyfikowana oraz czêsto wyszukiwana. Mam nadziejê, ¿e nie bêdzie to razi³o osób zawodowo zajmuj±cych siê problematyk±.
|